Salbuespen ohoregarri batzuk aparte utzita, orain arte zuetariko gehienok ez duzue tutik ere egin zuen ikaskideen zerrendak e-mailez edota telefonoz hornitzeko. Ez egitearren, zuetariko batzuek/askok ez didazue ezta erantzun ere egin esateko, “OK, abisatuta nago”.
Zuon gehienon gibel-handitasuna hain maila gorenera iritsi da, non etorkizun ez oso urrun batean “gibela lehertuz” hilko zaretela aurreikusten dudan. Tamalez, ordurako ni bihotzekoak emanda hilda egongo naiz, izan ere hain da handia nire larritasuna ikustean denbora aurrera doala eta oraindik zerrendetako hutsuneak nabarmenki gehiago direla beteta dauden laukitxoak baino, ezen etengabeko artegatasun-egoeran takikardiak jota bizi naizela.
Dotrinan irakasten zigutenez, eta dakizuen moduan ondo ikasitakoa berandu ahanzten da, pekatuen aitortza on bat egiteko bost urrats egin behar ziren. Lehen hirurak ekarriko dizkizuet gogora, ziur bainago zuetariko gehien-gehienok ere, salbuespen ohargarri batzuk izan ezik (nik bakarra ezagutzen dut), nire antzera, buruz oso ondo ikasi zenituztela.
Lehena, “examen de conciencia”. Zuetariko gehienok zerrendak betetzeko eginkizun honetan eskainitako laguntzari buruz oso, baina oso-oso, kontzientzia txarra izango duzue, ezta? Bestalde, benetan ahalegindu zaretenoi esan behar dizuet nire bihotzean gordeko zaituztedala. For ever, betiko, esan nahi baita, Alzheimerrak bortizki erasotzen ez nauen bitartean.
Bigarrena, “dolor de los pecados”. Honezkero zuetariko asko damututa egongo zarete erakutsi duzuen nagikeriagatik, ezta? Ba dakizue bihotzeko samin horiek arintzeko erremediorik onena zein den, ezta? Ikaskideen bilaketari ekiten diozuenean, lehen helbideak aurkitzearekin eta niri bidaltzearekin batera, ikusiko duzue zein lasaitasun ederra igartzen hasiko zareten. Jesus Mariren hitza. Amen.
Hirugarrena, “propósito de la enmienda”. Okerrak zuzentzeko asmorik ez badago, alferrik beste guztia. Ba dakit, jakin, oso pertsona lanpetuak zaretela eta gauza garrantzitsuagoak dituzuela egiteko ikaskideen helbideak bilatzen ibiltzea baino. Baina, eta oso garrantzitsua da “baina” hau, oraingo honetan gertatzen dena da Mafaldak (ba dakizue, Quino-ren pertsonaje ospetsu hori) behinola esan zuena gertatzen dela: “Betiko moduan, premiazkoa denak ez du astirik uzten garrantzitsuak diren gauzak egiteko”. Bada, hori, gauza garrantzitsuak egiteko izango dituzuela zalantzarik egiten ez dudan arren, baldin eta zuen eginkizun horiek ez baldin badira, oso, baina oso-oso, premiazkoak, hora et hunc, orain eta hemen, albo batera lagatzeko eskatzera natorkizue eta ikaskideak lokalizatzeari gogoz ekin diezaiozuela erregutzera. Zuek lokalizatuta egotearen zorte ona izan duzuela eta besteak hor konpon? Gustatuko litzaizueke ospakizunaren berri egunkarian irakurtzea eta pentsatzea, eta ni zergatik ez ninduten abisatu?
Nola bila daitekeen ikaskide ohi bat? Denoi bidali nizuen izen-deituren zerrenda; buruari pixka bat eraginda gogoratuko duzue: hau Mutrikuarra zen, beste hau Dimakoa, eta abar. Seguru nago zuen ikaskideen artean egongo zela “zuen bihotzeko azukre-koxkorra”, dela “Getxoko surflari guaperas” hura, dela “Debako huraxe bai neska katxarroa”, ... Orain daukazue aukera berriz ere zuen amodio platoniko, edo “platonikotik” bat ere ez zuen, harekin berriz harremanetan jartzeko, ... A zer lotsa, ... Gure zaharrek esaten zuten moduan, “lotsa? lapurretan egiteko besterik ez”.
Nola kontaktatu? Google-en sartu izen eta deitura biak eta ikusiko duzue zenbat lekutan agertzen zareten. Tira hari-mutur horietatik eta tokiren batera helduko zarete.
Ez zaretela inora heldu? Sartu hemen,
Idatzi deitura biak eta herria eta mutila bada ziur aski agertuko zaizue. Neska bada eta etxeko telefonoa bere izenean ez badago, ziur aski anaiaren bat agertuko zaizue. Deitu telefonoz, esan ikaskidea zarela eta arreba bilatzen ari zarela ..., eta kitto, kontaktua eginda! Nik horrela lortu dut telefono bat baino gehiago, “Arratsalde on, Jesus Mari Txurruka naiz eta Unibertsitatean bere Biologiako irakaslea izan nintzen ...” Listo! Hutsune bat gutxiago ... Gogoa (eta denbora apur bat) eduki behar dira, besterik ez.
Amaitzeko. Zer esan sare sozialei buruz? Zuetariko zenbat zaudete horrelakoetan sartuta? Ez duzu blog-ik idazten? Ezta blog-en batetan iruzkinik uzten? Hori ere ez? Beno beno ... Baina zuek zein mundutan bizi zarete?
Horiek gabe ere ederto konpontzen ginen euskal tribu honetan. Ba dakizue tribuetan zer gertatzen den, bilatzen zabiltzana senitarteakoa ez bada (urrunekoa bada ere), seguru-seguru senitartekoren baten lagun mina dela ... Galdetu zeuen gurasoei nola konpontzen ziren aspaldian ikusi gabeko baten baten peskisan: “Galdetuko diot koinatari, ze ba dakit bere neba ni bilatzen nabilen mutilaren kolejio berean ikasi zuela, ... agian jakingo du non zehar dabilen, ...” “Lehengusinaren nobioa izan zen mutil haren arrebarekin ezkondu zena “soziedade” edo “txoko” berekoa zen ...” Nola uste duzue, bada, lortzen zirela/direla “entxufeak” herri honetan?
Hara, bada, gibela lehertzeko patu malapartatuari aurre egin nahi badiozue, har ezazue eskura jarri dizuedan antidotoa. Has zaitezte, baina derrepentean, zuen ikaskideen helbideak niri bidaltzen.
Hurrengora arte.
Jesus Mari
Posts
:-))))
ReplyDelete(barrez lehertzen, alegia)